Çocuk kitapları tarihçesi çok eskilere gitmeyen bir edebi alandır. 21. yy. çocukları farklı alanlarda oldukları gibi çocuk kitabı konusunda da oldukça şanslılar. Ancak seçeneklerinin fazla olması onları iyi birer okur olmasını sağlamayabiliyor. Yeterince kitap okumayan çocuklar için çocuk kitapları, niteliği ya da niceliği önemli değildir. Durum böyleyken çoğumuz sorunun nedenine inip çözüm yolunu bulmaktansa kısa vadede işin yapılmasına odaklanıyoruz. Ailenin kitap okumanın alışkanlığa dönüşebilmesi için ortaya çıkan sorunları çözebilecek zamanı, enerjisi ya da yeterli bilgisi olmayabilir. Bu yüzden bu alışkanlığın oluşması için okul ve öğretmenden beklentiye girer. Sürecin nasıl ilerleyeceğini formal eğitim hayatına bırakır.

Güzelim çocuk kitapları neden okunmalıdır. Ödül, ceza, rekabet, arkadaş grubunun dışında kalma, kendini eksik hissetmeme... Çoğunu sözlü olarak dile getirmiyordu ama bakışlarından anlaşılıyordu. Annesi olarak onu anladığım ve hak verdiğim halde eziyete dönüşen okuma eylemine çözüm bulamadık. Kendini o kitabı okumaya mecbur hissediyordu.

Kitap okumak nefret edilen bir mecburiyet miydi? “Kitap okuma sevgisi”ni doğru yöntemlerle kazandırmak çok kolay, fakat “kitap okuma nefreti”ni sevgiye dönüştürmek çok zordur.

O gece akademik içeriği olmayan edebi kitapları dahi seçemeyen çocukların ne kadar yaratıcı olabileceği üzerine düşünmeden edemedim. Hem bir anne olarak hem de bir çocuk kitapları yazarı olarak üzüldüm. Amaç kitap okumaktı, keyif almak, mutlu olmaktı. Bu çok küçük bir örnekti ama tüm ilkokul öğrencilerinin yaşadığı bir örnek. Toplum olarak ne kadar çok yanlış yapıyorduk. Aslında en kötüsü yanlış yaptığımızın farkında değildik.

Ebeveynler ve öğretmenler olarak düzenli kitap okuyan, ufku geniş, eleştirel düşünebilen, kimlik sahibi, etik kurallara sadık çocuklar istiyoruz. İdeal çocuk böyle değil midir? Fakat bilmiyoruz ki ideal olarak nitelendirdiğimiz bu çocuklar, aynı zamanda baş belası olarak gördüğümüz çocuklar. Çok büyük çelişkiler içerisindeyiz. Çabalarımızın neredeyse tamamı çocuklara kazandırmaya çalıştığımız ideal ölçütlerin engeli durumunda.

İçinde bulunduğumuz yüzyılda yaratıcılığı yüksek çocukların başarılı olacağını kabul ederken, çocukların yaratıcıklarını törpülenmemeliyiz. Bunun en önemli nedeni doğru olarak öğrendiğimiz davranışların içinde bulunduğumuz yüzyılın gereklerine uyum sağlayamaması.

-Esra Avgören-