Şifacı yani doktor her zamanki gibi eve ziyarete gelmiş. “Tilianın dalından alabildiniz mi? Verdiler mi? Yoksa satın mı aldınız? Alamadınız mı ama…”

“Şifacı biraz susarsan cevap verebilirim.” demiş Koca Lombo. Elini cebine sokmuş pencereden dışarı bakarak. “Paranın satın alamayacağı şeyler de varmış. Küçük bir kızın kalbi gibi, kocaman bir ailenin sevgisi gibi… Bana hediye olarak ilacımı getirdiler.

Oysa ben bu bir tutam dal için servetimi verebilirdim. Verseydim de almazlardı. Onların tek istediği sevgi ve ilgiymiş. Benim de ihtiyacım buymuş, bunu öğrendim. Kibrimden burnumun ucunu bile göremeyecek kadar körleşmişim şifacı, inanabiliyor musun?” “O zaman çayını hemen kaynatalım ve yapıp size içirelim.” demiş şifacı.

“Bu saatten sonra o çayı içmek çok önemli değil şifacı.” Hizmetkârlar çayı büyük bir dikkatle kaynatmışlar. Sırça Köşk’ü harika bir koku sarmış. Her odaya sinen bu koku taaa çalışma odasına kadar ulaşmış. Bu güzel koku Koca Lombo’ya gümüş bir tepside bir fincan çay olarak gelmiş. Koca Lombo tepsiye uzanmış, bir yudum almak üzereymiş ki... “Bu koku tıpkı şey gibi, şey…” Şifacı cümleyi tamamlamış: “Ihlamur çayı, ne hoş bir tadı var değil mi?” Koca Lombo şaşkın bir şekilde,

“Ama sen demiştin ki tilianın dalı.”

“Evet dedim ama o Latince adıydı. Sana ıhlamur ağacı desem o koskoca kibrinle gidip yan komşundan ister miydin? Tabii ki istemezdin. İstemezdin değil mi Koca Lombo?”
“Evet istemezdim, beni çok iyi tanıyorsun. Ne iyi ettin de bana böyle bir oyun oynadın. Sayende ne kadar yanlış davranmışım bunu fark ettim. Artık herkes bu bahçenin meyvesinden yiyecek. Herkes bu bahçede piknik yapıp eğlenecek. Çocuklar için bir park yaptıracağım, koşup oynasınlar diye.

Hatta kitaplarım için özel bir ağaç evi yaptıracağım her çocuk okuyabilsin diye. Daha çok fikrim var. Daha çok işim var Şifacı. Daha çok…” demiş.

Komşularının evine büyük, sarı bir zarf içinde davetiye göndermiş. İçine de küçük şekerlemeler koymuş.

Koca Lombo böylece yaşadıklarından bir ders çıkartmış. Kibir insanı sevgiden uzaklaştırırmış. Mutsuz edermiş. “Sevgi, görmesini bilen için bazen bir çocuğun alnındaki öpücükte, bazen bir yaşlının ak saçında” diye düşünmüş Koca Lombo.

Masalımız burada biterken Koca Lombo Sırça Köşk’ünden çıkıp yeni çocuklar ve yeni arkadaşlıklar için hayata yeniden başlamış.